آیا کشتار «حوله» به‌دستور ائتلاف نظامی غرب بود؟

برگردان: تارنگاشت مهر
نگارش: پروفسور میشل شوسودوفسکی
 سایت گلوبال ریسرچ، ۱۱ ژوئن ۲۰۱۲

اکنون روشن شده است که کشتار «حوله»، که قتل بیش از صد مرد، زن و کودک انجامید، برخلاف ادعای بی‌مدرک رسانه‌های غربی، به‌دست گروه شبه‌نظامی «شبیحه» هوادار دولت صورت نگرفته است.

چند گزارش دیگر، از جمله گزارش اخیر «فرانکفورتر آلگماینه تسایتونگ» (۸ ژوئن ۲۰۱۲)، به‌شکلی بی‌خدشه این نکته را که «اپوزیسیون»، یعنی تروریست‌های «ارتش آزاد سوریه»، در این جنایت دست داشته‌اند.

تقریباً همهٔ کشته‌شدگان کشته‌شدگان از خانواده‌های اقلیت علوی و شیعهٔ «حوله» بودند. بیش از ۹۰ درصد جمعیت «حوله» سنّی است. ده‌ها نفر از اعضای تنها یک خانوادهٔ سنّی که به مذهب شیعه گرویده‌ بودند قتل عام شدند. اعضای خانواده‌ٔ «شمالیه»، که یک خانوادهٔ علوی است، و همچنین خانوادهٔ یک عضو سنّی مجلس که در مظان همکاری بود به‌قتل رسیدند. گفته می‌شود که بلافاصله پس از این کشتار، عاملان آن از قربانیان فیلم‌برداری کردند و  آنان را در ویدیوهایی که روی اینترنت گذاشتند به‌عنوان سنّی معرفی نمودند. («فرانفورتر آلگماینه تسایتونگ»، همان‌جا، ترجمه از زبان آلمانی)

گزارش «فرانکفورتر آلگماینه تسایتونگ»، گزارش روزنامه‌نگار روسی «مارات ماسین» را که شامل شهادت‌های دقیق است مورد تأیید قرار می‌دهد.

چند خانوادهٔ «السیّد» و همچنین خانوادهٔ «عبدالرزّاق»، شامل ۲۰ کودک خردسال، به‌قتل رسیدند. مردم را با چاقو و شلیک گلوله از نزدیک کشتند.

سپس آن‌ها کشته‌شدگان [اجساد] را به عنوان قربانیان بمباران ارتش سوریه به سازمان ملل و جامعهٔ بین‌المللی معرفی کردند، چیزی که هیچ‌یک از علائم روی بدن کشته‌شدگان آن را تأیید نمی‌کرد. («مارات ماسین»، «کشتار حوله: تروریست‌های اپوزیسیون خانواده‌های حامی دولت را به‌قتل رساندند»، (گلوبال ریسرچ، ۱ ژوئن ۲۰۱۲)

این دو گزارش دروغ‌ها و داستان‌های ساختگی رسانه‌های غربی را رد می‌کند. کل خانواده‌های هوادار دولت در «حوله» قتل‌عام شدند. تروریست‌ها یک مشت مزدور و قاتل حرفه‌ای بودند که زیر نظارت گروه خودساختهٔ «ارتش آزاد سوریه» عمل می‌کردند.

چندی پیش‌تر، یک گزارش منتشر شده در «اشپیگل» (مارس ۲۰۱۲) اعلام کرده بود که «ارتش آزاد سوریه» در یک روند سازماندهی شدهٔ قتل‌عام روزمره دست دارد. این مقاله به قتل‌های فوق‌قضایی در «حُمص» که زیر رسالت به‌اصطلاح «بریگاد دفن» صورت می‌گرفت اشاره داشت.

به‌شهادت یک مجری قتل، تنها یک «بریگاد دفن» در «حُمص» مسؤول قتل ۳۰۰ تا ۴۰۰ نفر، از جمله «زندانیان» (شیعه و علوی) و «خائنان» (سنّی)، بوده است. «خائنان»، غیرنظامیان سنّی در مناطق اشغال شدهٔ شهری و روستایی هستند که با سلطهٔ ترور  از سوی «ارتش آزاد سوریه» مخالفت می‌کنند.

«ابو رومی» می‌گوید: «از تابستان گذشته، ما نزدیک به ۱۵۰ نفر را، که حدود ۲۰ درصد زندانیان ما می‌شود، کشته‌ایم»…. اما جلادان «حُمص» با خائنان درون صفوف خود بیشتر مشغول بوده‌اند تا با زندانیان جنگی. به‌گفته همین جنگ‌جو، «اگر یک سنّی را در حال جاسوسی بگیریم، یا یک شهروند به انقلاب خیانت کند، ما کار او را سریع تمام می‌کنیم.» «ابو رومی» می‌گوید:‌ «از زمان شروع شورش تاکنون، بریگاد دفن «حسین» ۲۰۰ تا ۲۵۰ خائن را به‌دست مرگ سپرده است.» («اشپیگل آنلاین»، «پروفایل یاغیان حُمص و جلادان آنها»، ۲۹ مارس ۲۰۱۲)

پرسش‌های مهمی که گزارش «اشپیگل» به آن نمی‌پردازد: چه کسی در پشت این گروه‌های یاغی است؟ چه کسی در درون «ارتش آزاد سوریه» تصمیم می‌گیرد که کی «زندانی» است و کی «خائن»؟ به‌خاطر داشته باشیم که این جلاد یک مرد جوان است که از بالا دستور می‌گیرد.

کشتار «حوله»: تبلیغات جنگی

لازم است که بر ماهیت شیطانی این عملیات قتل، که به‌سادگی به دولت «اسد» نسبت داده می‌شود، تأکید کنیم. این عملیات عنصر مرکزی تبلیغات جنگی آمریکا ـ «ناتو» را تشکیل می‌دهند. هدف از این عملیات جرقه زدن به «یک موج یاری‌دهندهٔ انزجار عمومی» علیه دولت «اسد» است تا بدین طریق حمایت عمومی برای یک دخالت نظامی زیر پرچم انسان‌دوستی ایجاد شود. (رجوع کنید به مقالهٔ «میشل شوسودوفسکی، «سوریه: قتل غیرنظامیان بی‌گناه به‌عنوان بخشی از عملیات ویژهٔ آمریکا…»، گلوبال ریسرچ، ۳۰ مه ۲۰۱۲)

بدون حمایت قاطع افکار عمومی، توجیه‌های جنگ همچون یک خانهٔ کاغذی فرو خواهد ریخت.

از کشتار «حوله» نه‌تنها به‌مثابه یک بهانه برای فراخوان به تغییر رژیم بلکه همچنین به‌عنوان توجیهی برای منزوی کردن سیاسی سوریه استفاده شد. بلافاصله پس از رسیدن خبر کشتار و پیش از هرگونه اقدام به تحقیق، چندین دولت غربی روابط دیپلماتیک خود را با سوریه قطع کردند. این تصمیم ـــ که توسط وزارت خارجهٔ آمریکا هماهنگ شده بود ـــ ظاهراً خیلی پیش‌تر از کشتار «حوله» اتخاذ شده بود. سخن‌گوی وزارت خارجه، ویکتوریا نولاند، در ۲۹ ماه مه گفت «دولت آمریکا با اخراج یک دیپلمات برجستهٔ سوریه به چند کشور دیگر پیوست. این کار در عکس‌العمل به کشتار بیش از صد مرد، زن و کودک در ده حوله در ۲۵ مه صورت گرفت … که مسؤولیت آن کاملاً بر عهدهٔ رژیم اسد و گروه شبه‌نظامی آن شبیحه است.»

در شورای امنیت سازمان ملل، کشتار «حوله» به یک به مسألهٔ روز، به توجیهی برای به‌راه انداختن یک جنگ «انسان‌دوستانه» بدل شد. شورای امنیت فراخوانده شد تا برای مجازات دولت «بشار الاسد» به‌خاطر جنایاتی که به‌زعم آنها علیه مردم سوریه مرتکب شده، به دخالت «ناتو» در سوریه زیر پرچم «مسؤولیت حفاظت» مهر تأیید بگذارد.

حال چه خواهد شد؟

این جنایت به‌دست واحدهای «ارتش آزاد سوریه»، یک نیروی مسلح که مستقیماً مورد حمایت ائتلاف آمریکا ـ ناتو ـ اسرائیل است، صورت گرفت. دولت سوریه را نمی‌توان مسؤول کشتار انجام شده توسط نیروهای یاغی که از سوی آمریکا و متحدان آن عضوگیری، تربیت و تأمین مالی می‌شوند دانست.

ـــ چه کسی در پشت گروه‌های یاغی است؟ ماهیت رابطهٔ میان «ارتش آزاد سوریه» و ائتلاف نظامی غرب دقیقاً چیست؟
ـــ سلسله مراتب فرماندهی آن چگونه است؟
‌‌‌ـــ ماهیت این عملیات مخفی شیطانی چیست؟
ـــ چه کسی دستور این جنایات علیه مردم سوریه را صادر می‌کند؟

اگر پاسخ کامل این سؤالات به مردم داده می‌شد، دروغ‌ها و صحنه‌سازی‌های رسانه‌های غربی افشا می‌گردید. این به‌نوبهٔ خود بهانهٔ یک جنگ «انسان‌دوستانه» علیه سوریه را کاملاً بی‌اعتبار می‌کرد. اما، برعکس، باید انتظار داشت که موج تازه‌ای از دروغ‌ها و صحنه‌سازی‌های رسانه‌ها برای پنهان کردن حقیقت به‌راه بیافتد.

اما یک سؤال باقی می‌ماند: اگر دولت «اسد» در این جنایت دست نداشته است، چه اقدامی باید علیه کسانی که دستور این جنایت را صادر کردند صورت گیرد؟ مظنون‌های اصلی، دولت‌های غربی (آمریکا، فرانسه، بریتانیا)، با حمایت ترکیه، عربستان سعودی و قطر هستند.

به‌عنوان بخشی از عملیات اطلاعاتی مخفی، مزدوران و گروه‌های مرگ، از جمله شبه‌نظامیان وابسته به «القاعده»، به سوریه گسیل شده‌اند. نیروهای ویژهٔ چند کشور غربی در قالب مشاوران نظامی در در درون خاک سوریه عمل می‌کنند. چیزی که با آن روبه‌رو هستیم یک پروژهٔ جنایتکارانه در تخلف آشکار از قوانین بین‌المللی است. کسانی که دستور این کشتار را صادر کردند اعضای خودبرگماشتهٔ جامعهٔ بین‌المللی هستند.

سازمان ملل باید چه موضعی علیه دولت‌های عضوی که در این جنایت وحشتناک علیه بشریت دست داشته‌اند اتخاذ کند؟ شاید این یک سؤال غیرواقع‌بینانه باشد چون دولت‌های شریک در این جنایت، خود اعضای دائمی شورای امنیت هستند. اما در رابطه با جنایت علیه بشریت، نباید در اجرای قوانین بین‌المللی استاندارد دوگانه وجود داشته باشد. همان معیاری که بدون هیچ مدرک علیه پرزیدنت «بشار‌الاسد» به کار گرفته شد، باید در مورد کسانی که دستور این عملیات مخفی شیطانی را صادر کردند نیز به کار گرفته شود.

نقش «رژیم آمریکا» و متحدانش (شامل نهادهای مختلف نظامی و اطلاعاتی) در کانالیزه کردن کمک‌های مخفی و علنی به گروه‌های مرگ «ارتش آزاد سوریه» چیست؟

آیا «تغییر رژیم» نباید در مورد کشورهایی که رهبران منتخب آن‌ها به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در کار جنایت علیه بشریت سهیم‌اند در نظر گرفته شود؟ پاسخ به این سؤال از شورای امنیت نخواهد آمد. پاسخ به‌این سؤال از درون جنبش‌های سازمان‌یافته از پایین در سطح کشوری، در اروپا و آمریکای شمالی، در مبارزه علیه نظام‌های سیاسی جانی و فاسد، به‌دست خواهد آمد.

نشانه‌ها و مدارکی وجود دارد که از همان ابتدای شورش در اواسط ماه ماس ۲۰۱۱ در شهر «درعا»، تروریست‌های مورد حمایت نیروهای خارجی به‌کشتن غیرنظامیان بی‌گناه مشغول بوده‌اند. منابع اطلاعاتی اسرائیل (اوت ۲۰۱۱) روند عضوگیری جنگ‌جویان تروریست را توسط «ناتو» تأیید می‌کنند:

مقر «ناتو» در بروکسل و فرماندهی عالی ترکیه درحال برنامه‌ریزی برای اولین‌ گام نظامی خود در سوریه، یعنی مسلح کردن یاغیان با سلاح‌های ضدتانک و ضدهلیکوپتر، هستند….

به‌گزارش منابع ما، از جمله مسایل دیگر مورد بحث در بروکسل و آنکارا، یک کارزار برای عضوگیری هزاران داوطلب مسلمان در کشورهای خاورمیانه و جهان اسلام است که در کنار یاغیان سوریه بجنگند. ارتش ترکیه این داوطبان را اسکان خواهد داد، تربیت خواهد کرد، و عبور آنها به سوریه را تضمین خواهد نمود. (دبکافایل، «ناتو به یاغیان سلاح‌های ضدتانک می‌دهد»، ۱۴ اوت ۲۰۱۱، تأکیدها از نویسنده)

در نهایت، حقیقت نیرومندترین سلاح خواهد بود. رویارویی با دروغ و برچیدن دستگاه دروغ‌پردازی رسانه‌ها یک عنصر اساسی را در مبارزه علیه جنگ تشکیل می‌دهد.